English text below >
Edith grijpt in haar werk vaak terug naar een gestileerde mensfiguur. Ook deze vorm gebruikt ze af en toe om die figuur in beeld te brengen.
“Perkament”
Het leven draagt van alles naar binnen en soms moet er wat verteld worden. Papier en schrift leent zich daar uitstekend toe. Haar verhaal of betoog krijgt een plaats in haar werk. Maar ze wil het niet open en bloot met ons delen. De gedachte dat er af en toe wat gezegd moet worden is voldoende. Ieder mens heeft zijn verhaal en betoog. Wat is het uwe?
Hier brengt ze textiel en papier samen, wat zelden gebeurt in haar werk. Het papier werd tot ‘perkament’ bewerkt en in spiegelbeeld aangebracht.
Edith often reverts to a stylized human figure in her work. She also uses this form now and then to portray that figure.
“Perkament” (“parchment”)
Life carries all kinds of things to the inside and sometimes something needs to be told. Paper and writing lends itself perfectly to this. Her story or argument gets a place in her work. But she doesn’t want to share it openly with us. The idea that occasionally something needs to be said is enough. Every person has their story and argument. What is yours?
Here she brings textile and paper together, which rarely happens in her work. The paper was worked into “parchment” and applied in mirror image.